Teaching forgiveness: Exploring psychoeducational and therapeutic strategies to foster well-being
Abstract
This review article explores forgiveness education as a multidimensional process encompassing cognitive, emotional, physiological, and neural aspects. Foundational CBT-based frameworks, including Enright’s model, REACH, Forgiveness for Good,
and Restore, provide structured and effective methods for fostering forgiveness of others and oneself. Building on these, alternative approaches such as acceptance and commitment therapy, compassion-focused therapy, and relaxation-based emotional freedom techniques may enhance therapeutic effectiveness by tackling barriers like rigid self-judgment and unresolved resentment. Furthermore, interventions such as biofeedback, neurofeedback, and polyvagal theory highlight the importance of physiological self-regulation in emotion processing. Despite these advancements, the absence of interventions addressing perceived divine forgiveness—a factor with profound psychological and relational significance—emerges as a critical gap. The review emphasizes the potential for multidisciplinary collaboration to create culturally sensitive forgiveness education models that integrate psychological approaches with spiritual practices, offering comprehensive pathways for emotional growth and healing.
DOI: 10.24131/3724.240201
Nauczanie przebaczenia: przegląd metod psychoedukacyjnych i terapeutycznych na rzecz wspierania dobrostanu
Streszczenie
Niniejszy przegląd analizuje edukację przebaczenia jako proces wielowymiarowy, obejmujący aspekty poznawcze, emocjonalne, fizjologiczne i neuronalne. Podstawowe ramy teoretyczne oparte na terapii poznawczo-behawioralnej, takie jak Model Procesu Przebaczenia Enrighta, „REACH”, Przebaczenie na Dobre czy „Restore”, dostarczają cennych i uporządkowanych metod wspierania przebaczenia innym i sobie. Rozwijając te koncepcje, alternatywne podejścia, takie jak terapia akceptacji i zaangażowania (ACT), terapia skoncentrowana na współczuciu (CFT) czy techniki relaksacyjne (EFT), mogą zwiększyć prozdrowotne efekty poprzez koncentrację na przezwyciężaniu barier obejmujących sztywne samoosądy czy nierozwiązane urazy. Natomiast interwencje typu biofeedback, neurofeedback oraz oparte na teorii poliwagalnej podkreślają znaczenie fizjologicznej autoregulacji w przetwarzaniu emocji. Pomimo znaczącego postępu, zauważalny jest brak interwencji dotyczących postrzeganego przebaczenia przez Boga, odgrywającego ważną rolę psychologiczną i relacyjną. Przegląd wskazuje na potrzebę multidyscyplinarnej współpracy w celu opracowania kulturowo wrażliwych modeli edukacji przebaczenia, które integrują podejścia psychologiczne z praktykami duchowymi, oferując całościowe drogi rozwoju emocjonalnego i uzdrowienia.