Ogrody szkolne mogą stanowić istotne uzupełnienie i wsparcie edukacji szkolnej ze szczególnym uwzględnieniem kształcenia interdyscyplinarnego i rozwoju społecznego, w tym terapii uczniów z dysfunkcjami. Ogrody szkolne pozytywnie wpływają na rozwój dzieci i przybliżają je do natury, wspierają nauczycieli w edukacji młodego pokolenia, a także mają pozytywny wpływ na poprawę bioróżnorodności danego terenu oraz ochronę środowiska.
Niniejszy artykuł przybliża zagadnienie ogrodów szkolnych poprzez rys historyczny oraz uwypuklenie dawnych celów edukacyjnych i porównanie ich z obecnym spojrzeniem na rolę edukacyjną oraz terapeutyczną ogrodów. Poruszane są kwestie dotyczące funkcji, jaką pełniły ogrody w dawnej szkole i jaką obecnie pełnią w nowoczesnym szkolnictwie. Odnosząc się do literatury polskiej i zagranicznej, przedstawiono korzyści edukacyjne, społeczne, poznawcze i terapeutyczne wynikające z obcowania uczniów z przyrodą i naturalnym środowiskiem ogrodów szkolnych.
W artykule przedstawiono przykłady inicjatyw społecznych, dzięki którym powstawały ogrody szkolne i obywatelskie zarówno w kraju, jak i za granicą. Zaangażowanie społeczeństwa i organizacji w ten rodzaj inicjatyw jest budujące i pokazuje potrzebę powstawania ogrodów przy placówkach edukacyjnych. Mają one szczególne znaczenie, jeśli są to szkoły wielkomiejskie, umiejscowione w zurbanizowanym krajobrazie. Odwołując się do przykładów ze źródeł europejskich, przedstawiono wielkomiejskie ogrody, które mają wieloletnią tradycję w edukacji przyrodniczej dzieci, wykraczającej poza wiedzę podstawową przekazywaną podczas lekcji i będącej praktycznym wprowadzeniem dzieci w świat natury.