Niniejszy artykuł dotyczy współpracy nauczycieli religii na rzecz uczniów w spektrum autyzmu. Celem artykułu jest przybliżenie i uzasadnienie potrzeby tej współpracy z innymi osobami, ukierunkowanej na wspieranie uczniów rozwijających się według innego modelu.
Punktem odniesienia dla prowadzonej refleksji są obowiązujące wybrane akty prawa oświatowego i kościelnego oraz stosowna literatura przedmiotu. Analiza źródeł wykazała zasadność współpracy katechetów z innymi nauczycielami i jej wpływ na podniesienie efektywności działań. Dotyczy to zarówno osób uczących innych przedmiotów, jak i nauczycieli współorganizujących kształcenie w danej klasie.
Wykazano również konieczność dobrej współpracy katechetów ze szkolnymi specjalistami – między innymi psychologiem, pedagogiem – która przekłada się na lepszą znajomość spektrum autyzmu oraz umiejętną analizę zachowania ucznia, co w konsekwencji umożliwia adekwatne reagowanie na konkretne sytuacje. Pomaga także w realizacji zaleceń wskazanych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego.
Potwierdzono także konieczność dobrej współpracy nauczyciela religii z rodzicami dzieci i młodzieży w spektrum, jako osobami posiadającymi największą wiedzę na temat danego ucznia, co jest istotne z punktu widzenia spójności oddziaływań środowisk wychowawczych. Współpraca nauczyciela religii z innymi osobami zaangażowanymi w proces dydaktyczno-wychowawczy nie jest opcjonalna, ale stanowi obowiązek wynikający z zatrudnienia na określonym stanowisku. Dla katechetów ma ona dodatkowy walor, bowiem owoce tej współpracy mogą przełożyć się na lepsze oddziaływanie katechetyczne w parafii.
