Autor artykułu omawia kategorię pamięci, która ma swe ugruntowane miejsce w aretologii jako integralny składnik kardynalnej cnoty roztropności. Arystoteles postrzegał pamięć jako kluczowy element intelektualnej aktywności, gdyż bez niej nie byłyby możliwe przypominanie i nauka. Pamięć selektywna pozwala nam filtrować informacje, skupiając się na tych najbardziej istotnych i pomocnych w codziennym życiu. Jest to naturalny mechanizm chroniący przed przeciążeniem informacyjnym. Pamięć zbiorowa obejmuje wyobrażenia o przeszłości danej społeczności i może być wypaczona przez zjawiska takie jak zbiorowa amnezja. Pamięć odgrywa też ważną rolę w kształtowaniu prawdomówności i ocenie własnych zachowań.
Pamięć to fascynująca i złożona zdolność ludzkiego mózgu do zachowywania i odtwarzania informacji. Pozwala nam ona uczyć się i adaptować do nowych sytuacji, korzystając z wiedzy zgromadzonej w przeszłości. Dzięki niej nawiązujemy i utrzymujemy relacje społeczne, przechowując wspomnienia wspólnych przeżyć z innymi ludźmi. Umożliwia też ona orientację w przestrzeni i podejmowanie decyzji na podstawie wcześniejszych doświadczeń. Psychologia wyróżnia pamięć krótkotrwałą i długotrwałą. Pierwsza z nich, zwana pamięcią roboczą, jest zdolnością przechowywania drobnych informacji przez krótki czas – zwykle kilka sekund do kilku minut, np. w sytuacji, gdy zapamiętujemy numer telefonu, chcąc go za chwilę zapisać. Pamięć długotrwała zaś pozwala przechowywać informacje przez długi okres, nawet całe życie. Przejawiane w dojrzałym wieku wspomnienia pierwszej miłości czy nauki alfabetu w przedszkolu to przykłady pamięci długotrwałej. Przechowywane w niej informacje mają większe znaczenie emocjonalne lub są często powtarzane, co sprzyja ich utrwaleniu (por. Vianna
i in., 2000).