Artykuł porusza problematykę głównych strategii edukacyjnych obecnych w wybranych polskich programach nauczania religii. Celem jest znalezienie odpowiedzi na pytanie, w jakiej mierze główne idee polskich programów katechetycznych wpisują się w reguły zmian edukacyjnych.
Skoro nauczanie religii rzymskokatolickiej w polskich szkołach odbywa się w ramach systemu oświaty i podlega w większości tym samym prawom i obowiązkom, którym podlegają inne przedmioty, to, chcąc nie chcąc, podlega ono ogólnooświatowym transformacjom. Wytyczne raportu Międzynarodowej Komisji do Spraw Edukacji dla XXI wieku pod przewodnictwem J. Delorsa (Edukacja – jest w niej ukryty skarb) stanowią pewien wyznacznik kierunków tych zmian.
Artykuł zawiera omówienie wspomnianego raportu i w jego świetle analizuje główne idee katechetyczne. Okazuje się, że wraz ze wzrostem częstotliwości wprowadzania nowych podstaw programowych nauczania religii wzrasta także stopień spójności strategii edukacyjnych i katechetycznych.
