Celem artykułu jest omówienie specyfiki nauczania języka polskiego jako drugiego w szkole na podstawie dotychczasowych ustaleń w obrębie glottodydaktyki polonistycznej oraz sformułowanie rekomendacji odnośnie do roli nauczyciela, uwzględniających językowy i kulturowy wymiar kształcenia. Nauczyciel – pracując z uczniami o bardzo różnym doświadczeniu migracyjnym, ze zróżnicowanym poziomem znajomości języka polskiego i odmiennej motywacji – zmuszony jest do indywidualizacji procesu nauczania, co z kolei wymaga od niego dużego poziomu pedagogicznej refleksyjności. Autorki wychodzą od wyjaśnień terminologicznych i rozważań nad specyfiką języka polskiego jako drugiego w odniesieniu do dydaktyki szkolnej. Następnie omawiają charakterystyczne cechy i zróżnicowanie uczniów z doświadczeniem migracyjnym oraz analizują związek nauczania języka z kształceniem i przekazem kulturowym, by na zarysowanym tle przedstawić niezbędne kompetencje oraz rolę nauczyciela języka polskiego jako drugiego. W podsumowaniu kształcenie językowo-kulturowe potraktowane jest jako element procesu integracji ucznia ze społecznością szkolną i nie tylko.
Aktualny numer kwartalnika EDUKACJA
