Wychowanie człowieka, pomoc w odkrywaniu tego, co istotne, jest zadaniem niezwykle odpowiedzialnym i trudnym. Proces ten „nigdy nie był rzeczą łatwą, ale dziś jak się wydaje, staje się coraz trudniejszy. Wiedzą o tym dobrze rodzice, nauczyciele, kapłani i wszyscy ci, na których spoczywa bezpośrednia odpowiedzialność wychowawcza” (Benedykt XVI, 2008). Od wychowawców w sposób szczególny wymagane jest uczenie dobra, udostępnianie prawdy, przygotowanie do twórczego i odpowiedzialnego życia.
Artykuł wskazuje na potrzebę wychowania osób nieletnich ku wartościom wyższym, które stanowić będą o ich wysokim stopniu socjalizacji. Zdaniem autora takie wychowanie warunkuje rozwój jednostki zgodnie z przyjętym modelem wychowawczym, będącym równocześnie profilaktyką przestępczości nieletnich. W artykule przedstawiono zjawisko przestępczości w ujęciu prawno-statystycznym, ze szczególnym uwzględnieniem jej konsekwencji dla społeczeństwa. Odniesiono się również do teorii dezintegracji pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego, będącej holistycznym, interdyscyplinarnym podejściem do problematyki rozwoju ludzkiego, tj. od integracji prymitywnej do integracji wtórnej globalnej, stanowiącej o samodoskonaleniu człowieka.
