IBE o „Cyfrowej szkole”

Badania polegało na obserwacjach w szkołach, ankiecie przeprowadzonej wśród uczniów, wywiadach z nauczycielami i przedstawicielami dyrekcji szkół oraz analizie wyników sprawdzianu szóstoklasisty. Stwierdzono, że dzięki programowi poprawiło się wyposażenie szkół w sprzęt elektroniczny, a uczniowie uzyskali lepszy dostęp do indywidualnych komputerów. Udział w programie wiązał się ze zwiększonym wykorzystaniem na lekcjach technologii informacyjno-komunikacyjnych, takich jak tablica interaktywna, komputer mobilny nauczyciela i Internet.

Nie oznacza to jednak, że technologie informacyjno-komunikacyjne były wykorzystywane intensywnie (dotyczy to zwłaszcza komputerów mobilnych uczniów, które były rzadko używane). Uczniowie nabrali jednak przekonania, że sprzęt informatyczny czyni naukę szkolną atrakcyjniejszą i łatwiejszą, a Internet jest wygodnym źródłem poszukiwania aktualnych informacji i poszerzania swojej wiedzy.

Udział w programie nie przełożył się natomiast na zmianę w rodzajach aktywności na lekcji, szersze upowszechnienie pracy zespołowej uczniów, indywidualizację nauczania, zwiększenie aktywności czy samodzielności uczniów. Pomijając kwestię stosowanych pomocy dydaktycznych, nie przyniósł zatem istotnych przeobrażeń w sposobach nauczania i uczenia się. Nie zaobserwowano także oczekiwanej w programie poprawy umiejętności podstawowych uczniów (w tym zakresie, w którym są one mierzone przez sprawdzian po szkole podstawowej).

Pozytywnym efektem programu jest więc zwiększenie potencjału technologicznego szkoły. Natomiast, żeby przełożyło się to na umiejętności uczniów, nie wystarczy, żeby w szkole był używany sprzęt komputerowy, ale trzeba jeszcze zmian w sposobie nauczania uczniów - więcej pracy grupowej, więcej samodzielności uczniów, więcej zadań angażujących uczniów, technik aktywizujących zamiast podających itd.

Średnioterminowe efekty programu „Cyfrowa szkoła”. Raport z badania [ podierz plik pdf ]