Model ekologiczny opisuje rozwój jednostki jako wynik interakcji pomiędzy różnymi systemami środowiskowymi, które na nią oddziałują. W perspektywie procesu inkluzji model ten koncentruje się na tworzeniu warunków, które pozwalają dzieciom z niepełnosprawnościami na pełne uczestnictwo w systemie edukacji ogólnodostępnej. W modelu ekologicznym podkreśla się zwłaszcza następujące kwestie: wdrażanie elastycznych i zróżnicowanych programów edukacyjnych; wspieranie nauczycieli w zdobywaniu kompetencji w zakresie pracy z dziećmi z różnorodnymi potrzebami; promowanie współpracy między nauczycielami, terapeutami, rodzicami i specjalistami, a także osadzenie działań w środowisku lokalnym. Ujęcie teoretyczne modelu ekologicznego stanowi o ramach analizy działania praktycznego – projektu wsparcia inkluzji dzieci z niepełnosprawnością słuchu, który jest realizowany w Gdańsku od 2022 roku. Pierwszym i głównym celem działania było utworzenie sieci wsparcia dla podmiotów realizujących edukację inkluzyjną, w której uczestniczą dzieci z niepełnosprawnością słuchu lub CODA. Projekt, którego analiza stanowi część artykułu, w wyniku dwuletnich działań diagnostycznych, doradczych, interwencyjnych, ewaluacyjnych oraz edukacyjnych ewoluował – z działań nakierowanych na ucznia na działania zorientowane na wybrane szkoły. Analiza realizowanych działań praktycznych w perspektywie modelu ekologicznego podkreśla znaczenie holistycznego podejścia do potrzeb dziecka, pozwala na identyfikację kluczowych interakcji między różnymi środowiskami, a także umożliwia lepsze zrozumienie wpływu otoczenia społecznego, co może zwiększyć skuteczność i trwałość interwencji.
Aktualny numer EBiŚ
