Do wyjaśnienia funkcjonowania świata badacze wykorzystują głównie metodę naukową. Jej historyczny rozwój, szczególnie w obszarze nauk przyrodniczych, wiązał się z podważaniem dotychczasowych teorii stanowiących ustaloną, ugruntowaną naukę. W publikacji omówiono rozwój i weryfikację naukową teorii samorództwa jako przykładu zmian w rozumieniu naturalnych procesów oraz odniesiono się również do roli niepewności w nauce. Historia samorództwa – od jej początków w starożytności, przez eksperymenty Jana Baptisty van Helmonta, Francesco Rediego i Ludwika Pasteura – pokazuje, jak naukowcy, zdobywając coraz to nowe informacje i formułując wnioski z prac eksperymentalnych, korygowali swoje przekonania w świetle nowych dowodów. Autorzy, wykorzystując przykłady z historii odkryć naukowych, podkreślają rolę rozumienia metody naukowej, umiejętnej oceny wniosków z badań, otwartości na nowe idee oraz krytycznego myślenia i nauczania o niepewności naukowej w procesie nauczania/uczenia się.
Aktualny numer EBiŚ
