Niniejszy tekst stanowi analizę problemu nierównego traktowania zwierząt, który Olga Tokarczuk, polska laureatka Literackiej Nagrody Nobla 2018, porusza w swoim bogatym dorobku literackim. Autor skupia się przede wszystkim na kontraście pomiędzy „uprzywilejowanym” gatunkiem ludzkim a wszystkimi innymi gatunkami (zwierzętami), które zawsze (pomimo swoich wpływów) pozostają jedynie w cieniu człowieka i zgodnie z jego wolą powinny być mu posłuszne. Odwołując się do teorii proponowanych przez różnych filozofów, których postawy zaproponowała Olga Tokarczuk w Maskach zwierząt (esej z tomu Czuły narrator), autor udowadnia, że noblistka w swojej twórczości (zarówno literackiej, jak i eseistycznej) pokazuje intensywny udział zwierząt w odczuwaniu świata i walce o swoje w nim miejsce, a każde złe ich traktowanie przekłada się na ich zachowanie i egzystencję. Dla bardziej szczegółowego zilustrowania tego wątku autor przywołuje prace Evy Meijer (Kiedy zwierzęta mówią i Języki zwierząt) oraz Érica Barataya. Ponadto autor skupia się również na scharakteryzowaniu pozycji zwierząt w ludzkim świecie stworzonym przez laureatkę Nagrody Nobla, a także na przedstawieniu dobrych stron gatunków „nie-ludzkich”.
Aktualny numer EBiŚ
