Ważki mają ciało wyraźnie podzielone na tagmy – głowę, tułów i odwłok. Najczęściej spotkać je można w okolicy zbiorników wodnych. Tam też zachodzi ich rozwój larwalny, który trwa nawet kilka lat. Na głowie ważek znajdują się duże oczy złożone, krótkie czułki, a na masywnym tułowiu występują odnóża i skrzydła. Odwłok tych owadów jest wyraźnie wydłużony, a błoniaste skrzydła są gęsto użyłkowane. Ważki są najsprawniejszymi lotnikami wśród owadów, potrafią przez dłuższą chwile, poruszając szybko skrzydłami, zawisnąć w jednym miejscu. Większość ważek ma żywe, piękne ubarwienie, często o metalicznym połysku. Ich narządy gębowe typu gryzącego są wyposażone w liczne ząbki. Są sprawnymi drapieżnikami i łowią zdobycz w locie. Kopulacja tych owadów również odbywa się w locie, wcześniej jednak dochodzi do walki samców. Ważki przechodzą przeobrażenie niezupełne i zachowują narządy larwalne (maskę, skrzelotchawki), które umożliwiają im życie w wodzie. Ze względu na wielkość i budowę skrzydeł wyróżnia się dwie grupy ważek: 1) ważki równoskrzydłe, u których obie pary skrzydeł zwężają się w kierunku nasady i są jednakowe, a podczas siadania są składane wzdłuż odwłoka (czasem lekko uniesione do góry) oraz 2) ważki różnoskrzydłe, u których przednia para skrzydeł różni się kształtem od tylnej i dodatkowo jest szeroka u nasady, a w czasie siadania skrzydła pozostają rozłożone na boki.
Aktualny numer EBiŚ
