Artykuł analizuje wybrane utwory Olgi Tokarczuk pod kątem przedstawienia postaci matek, tematu często pomijanego pomimo obszernych badań nad jej dorobkiem. Chociaż narracje Tokarczuk nie koncentrują się wyraźnie na macierzyństwie, postacie matek odgrywają w nich ważną rolę. Przykłady takie, jak opowiadania Ariadna na Nakos, Przetwory lub powieść Bieguni ilustrują tę obecność. Artykuł pokazuje, że umieszczanie matek na drugim planie jest świadomą strategią literacką Olgi Tokarczuk. Poprzez subtelne wplecenie ich postaci w treść akcji pisarka unika bezpośrednich odniesień do patriarchalnej koncepcji macierzyństwa jako z góry określonej instytucji oraz unika łatwego dydaktyzmu. Jednakże mimo swojej marginalnej obecności, matki w istotny sposób wpływają na motywacje i zmagania innych postaci. Takie przedstawienie tworzy przestrzeń dla ukazania matek w sposób wielowymiarowy bez ulegania stereotypom. Reinterpretacja macierzyństwa u Tokarczuk przekracza tradycyjne skojarzenia z narodowymi czy etnicznymi obowiązkami i oferuje głębsze spojrzenie na dynamikę relacji ludzkich. Poprzez swoje literackie obrazy, Tokarczuk kwestionuje konwencjonalne narracje i zaprasza czytelników do ponownego rozważenia złożoności doświadczeń macierzyńskich oraz jego wpływu na rozwój postaci literackich.
Aktualny numer EBiŚ
