Kompetencje cyfrowe oraz medialne są obecnie klasyfikowane jako jedne z umiejętności kluczowych (Vissenberg i in., 2022; Guillén-Gámez i in., 2021). Obsługa nowych mediów, a także rozumienie mechanizmów wpływu technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) na życie jednostek i grup społecznych umożliwia pełne oraz intencjonalne funkcjonowanie w społeczeństwie informacyjnym (Tomczyk, 2020). Z kolei brak sprawnej obsługi ICT od wielu lat łączony jest z wykluczeniem cyfrowym, stanowiącym rodzaj wykluczenia społecznego. Pomimo upływu niespełna trzech dekad od włączenia krajów z CEE w struktury globalnej cyfrowej wioski tematyka podziału cyfrowego oraz inkluzji cyfrowej jest ciągle aktualnym obszarem wymagającym gruntownych analiz. Wykluczenie cyfrowe, łączone często z niewystarczającym poziomem kompetencji cyfrowych, stanowi realne i globalne wyzwanie (Tomczyk i in., 2019). Intensywnie rozwijający się sektor e-usług, wzrost możliwości ICT, powszechna informatyzacja szkolnictwa, wdrażanie strategii informatyzacji państwa wymuszają refleksję nad realnym wykorzystaniem możliwości nowych mediów na obecnym etapie rozwoju społeczeństwa informacyjnego (Ziemba, 2019).
Aktualny numer EBiŚ
