Określenie tożsamości narodowej pozwala na wyrażenie siebie oraz wyznaczenie swojego miejsca w rzeczywistości społecznej. Przy jej określaniu należy jednak wziąć pod uwagę wiele aspektów trudnych do zdefiniowania – dlatego też osoby dwujęzyczne niejednokrotnie mają trudność ze zdefiniowaniem własnej tożsamości narodowej oraz stosunku do języka. Celem artykułu jest ukazanie indywidualnego postrzegania tożsamości narodowej przez dwujęzycznego 14-letniego chłopca polskiego pochodzenia mieszkającego w Australii, wychowywanego w dwóch kulturach: polskiej – przekazanej przez rodziców oraz australijskiej – zaczerpniętej z otoczenia. Za pomocą ankiety i wywiadu przeprowadzonych z badanym oraz osobami z jego najbliższego otoczenia wykazano istnienie rozbieżności między postrzeganiem tożsamości narodowej przez dziecko dwujęzyczne a jego najbliższych. Okazuje się, że dziecko urodzone w Australii, kształtujące swoją osobowość w otoczeniu dwóch kultur, nieco inaczej postrzega swoją tożsamość niż jego rodzice-emigranci oraz nauczyciele polskiego pochodzenia.