Autor w kontekście założeń antropologicznych i interakcjonistycznych wskazuje na wyzwania i zadania edukacji i komunikacji międzykulturowej w procesie kształtowania kompetencji międzykulturowych. Zwraca uwagę i uzasadnia, że zmienność i dynamika wielokulturowego świata powoduje potrzebę wypracowania nowej teorii akulturacji i nowej polityki zarządzania wielokulturowością. Analizuje kompetencje międzykulturowe, które nabierają specjalnego znaczenia w procesie rewitalizacji heterologii, nauki o Innych, oraz w ustawicznej potrzebie prowadzenia dialogu kultur.